«Η ουρανομήκης και θεία ψυχή»

 

«Η ουρανομήκης και θεία ψυχή»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, Υπερτίμου και Εξάρχου Άνω Μακεδονίας

Θεία ψυχή

Στον ένδοξο Προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, τον πυρφόρο Ηλία, και στη χήρα γυναίκα από τα Σαρεπτά της Σιδώνος έχει αφιερώσει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μία ομιλία του. Την επιγράφει «Εις τον Ηλίαν και την χήραν και περί ελεημοσύνης». Αξίζει λοιπόν να σταθούμε, έχοντας ως οδηγό μας τον ιερό πατέρα της Εκκλησίας, για να δούμε αυτήν την ουρανομήκη και θεία ψυχή, όπως χαρακτηρίζει τον Προφήτη επ’ ευκαιρία της πυρφόρου αναβάσεώς του.

Δε συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγάλους Προφήτες.
Δε μας άφησε βιβλία, όπως οι μεγάλοι και οι ελάσσονες.
Διακρίθηκε όμως για τον ζήλο του και την αγάπη του στον Άγιο Θεό.
Τον χαρακτηρίζει το αγωνιστικό φρόνημα και ο ένθεος ζήλος.
Στολίζεται από τον Θεό με έκτακτα χαρίσματα.

Με την προσευχή του κλείνει και ανοίγει τους ουρανούς, κατεβάζει φωτιά από τον ουρανό, πραγματοποιεί σημεία και τέρατα μέσα στη δύσκολη εποχή στην οποία έζησε και μάλιστα δεν γνωρίζει θάνατο, αφού «άρμα πυρός και ίπποι πυρός» 1 τον ανέβασαν «ως εις τον ουρανόν». Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τον ονομάζει γενναίο και υψηλό, ουρανομήκη και θεία ψυχή. Τον αποκαλεί ακόμη «αλήτην και προσαίτην» 2, δηλαδή ζητιάνο, που έρχεται στην πόρτα της χήρας γυναικός και να της ζητά νερό και ψωμί:

«Και έβλεπε κανείς τον Προφήτη να περιμένει την απόφαση της γυναίκας, εκείνη την ουρανομήκη και θεϊκή ψυχή, τον γενναίο και υπέροχο Ηλία να έρχεται σαν κάποιος αλήτης και ζητιάνος στην πόρτα της χήρας και το στόμα που έκλεισε τον ουρανό, να λέει τα λόγια των ζητιάνων: “Δος μου ψωμί, δος μου νερό”» 3.

1. Γιατί όμως αυτός, τον οποίο πραγματικά ο Θεός στόλισε με τόσα χαρίσματα, να ταλαιπωρείται και να γίνεται ζητιάνος; Για ποιό λόγο επέτρεψε ο Θεός «να θλίβεται και να στεναχωρείται εκείνος που έδειξε τόσο ζήλο για τη δόξα Του, στέλνοντάς τον πότε στον χείμαρρο, πότε στην χήρα και πότε σε άλλον τόπο, κάνοντάς τον να αλλάζει τον ένα τόπο μετά τον άλλο σαν να είναι μετανάστης;» 4

Η απάντηση του Ιερού Χρυσοστόμου είναι χαρακτηριστική: για να μην υπάρξει το μικρόβιο της υπερηφανείας! «Επειδή συνήθως η θαυματουργία κάνει αυτούς που θαυματουργούν να υπερηφανεύονται και αυτούς που βλέπουν τα θαύματα τούς πείθει να φαντάζονται ότι είναι ανώτεροι από την ανθρώπινη φύση, και τα δύο αυτά ο Θεός τα διόρθωσε με το να τα ανταλλάξει με την αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως… Έτσι ανέμιξε το θαύμα με την αδυναμία της φύσεώς του. Γι’ αυτό και αυτός που νίκησε τους ουρανούς, δεν νίκησε την πείνα. Αυτός που συγκράτησε τις οδύνες της γης, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την ανάγκη της κοιλιάς του» 5.

2. Κάνει τον Προφήτη ζητιάνο, για να διδαχθούμε ότι το θαύμα δε συντελείται με τη δική μας δύναμη, αλλά με την άκτιστη ενέργεια του Θεού. Όταν επεμβαίνει ο Θεός, τότε πραγματικά έχουμε την παρουσία ενός έκτακτου γεγονότος. Γι’ αυτό γεμάτος θαυμασμό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα πει χαρακτηριστικά ότι και ο Προφήτης «είχε ανάγκη μιας γυναίκας χήρας για να μάθεις και τη θεία χάρη και την ανθρώπινη αδυναμία» 6.

3. Γίνεται ζητιάνος ο Προφήτης, προκειμένου να δώσει σε όλους μας, όπως και στους ανθρώπους της εποχής του, θάρρος, τόλμη και ανδρεία ώστε να ομολογούμε το όνομα του Θεού ενώπιον αθέων και απίστων. Είναι αποκαλυπτικός και πάλι ο ιερός πατήρ: «Όταν σε παρακαλεί να μιμηθείς τον ζήλο του Προφήτου, να μην χάσεις το θάρρος σου, ούτε να απογοητευτείς νομίζοντας ότι ο άνθρωπος είναι διαφορετικής φύσεως και γι’ αυτό έχει τόσο μεγάλη παρρησία στο Θεό… αφού κι εκείνος ήταν άνθρωπος ομοιοπαθής… Μην νομίζεις ότι είναι αδύνατον να φθάσεις στην ίδια με εκείνον κορυφή της αρετής· γιατί κι εκείνος είχε την ίδια φύση. Η θαυμαστή όμως και η θεϊκή του προαίρεση τον ανέδειξε πολύ πιο υψηλό από τους άλλους» 7.

4. Ζητιάνος ο Προφήτης, για να μας υπενθυμίσει, στην απρόσωπη εποχή την οποία ζούμε, ότι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Εάν εκείνος φιλοξενήθηκε από μία χήρα γυναίκα σε ένα σπίτι ενδεικτικό της πενίας, πόσο μάλλον εμείς έχουμε ανάγκη της παρουσίας των συνανθρώπων μας. Ο ίδιος ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, στην προς Ρωμαίους επιστολή του, αναφέρεται στην Φοίβη η οποία «προστάτις πολλών εγενήθη και αυτού εμού» 8.

Ένα πρόβλημα της εποχής μας είναι η έλλειψη προσωπικής κοινωνίας με τον συνάνθρωπο και ιδιαιτέρως η απουσία της αρετής της απλότητος και της αφελότητος της καρδίας. Κι αυτό είναι μια μεγάλη προσφορά του Χριστιανισμού. Δεν ισοπεδώνει τους ανθρώπους, δεν τους κάνει τυποποιημένες μηχανές, δεν τους διακρίνει μεταξύ τους. Την ίδια αξία έχει εκείνος που κατέχει κοσμικά αξιώματα με εκείνον που κάνει την πιο ευτελή εργασία. Το πνεύμα του Χριστού είναι πνεύμα αγάπης, προσφοράς, θυσίας, πνεύμα ενότητος και ομοψυχίας. Αν ο καθένας έδινε ένα ελάχιστο μέρος από αυτά που διέθετε στον συνάνθρωπό του, τότε δεν θα υπήρχε αυτή η κοινωνική αδικία που ζει ο πλανήτης αλλά και ο τόπος μας.

Όπως αυτός ο μεγάλος άνδρας της Παλαιάς Διαθήκης που συνομιλούμε με τον Θεό, είχε ανάγκη αυτής της χήρας γυναικός, έτσι κι εμείς έχουμε ανάγκη από την συμπαράσταση του αδελφού. Κι αν είμαστε δυνατοί, κι αν έχουμε πλούτη και δόξες και τιμές, έχουμε ταυτόχρονα ανάγκη από τη συναντίληψη και την αλληλοβοήθεια. Μόνο με τον συντονισμό των προσπαθειών μας θα πετύχουμε κοινούς στόχους και σκοπούς για να μειώσουμε αυτό το πολύμορφο κακό, που είναι η αμαρτία με την παρουσία του εγωισμού και της φιλαυτίας που δυστυχώς πλήττει όλους μας.

Θησαυρός αληθινός ο αδελφός που είναι πλάι μας, ο συγκάτοικος, ο συνάνθρωπος, ο συνάδελφος. Ας τους χαιρόμαστε και ας τους ευγνωμονούμε και μόνο γιατί υπάρχουν. Αυτό διδάσκει ο Προφήτης Ηλίας και η χήρα γυναίκα στα Σαρεπτά της Σιδωνίας.

1. Βασ. Δ’ 2,11
2. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Ομιλία εις τον Ηλίαν και την χήραν και περί ελεημοσύνης, ΕΠΕ 8Α,162
3. ο.π., ΕΠΕ 8Α,162
4. ο.π., ΕΠΕ 8Α,168
5. ο.π., ΕΠΕ 8Α,171
6. αυτόθι
7. αυτόθι
8. Ρωμ. 16,1

Αυτό που έχουμε πραγματική ανάγκη είναι η Βασιλεία του Θεού Παρασκευή Σπυρίδου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου

Αυτό που έχουμε πραγματική ανάγκη είναι η Βασιλεία του Θεού

Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου

Ὅλα ὅσα κάνει ὁ Ὕψιστος εἶναι ἀπαραίτητα. Δὲν κάνει τίποτα ἄσκοπο, τίποτα ὑπερβολικό, τίποτα ποὺ νὰ μὴ χρειάζεται. Γιατί μερικοὶ ἄνθρωποι περιφέρονται τόσο ἄσκοπα καὶ κάνουν τόσο ἀδιάφορα πράγματα; Ἐπειδὴ δὲν εἶναι βέβαιοι γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς ζωῆς τους, γιὰ τὸν προορισμὸ τοῦ ἐπίγειου ταξιδιοῦ τους. Γιατί μερικοὶ ἄνθρωποι ὑπερφορτώνονται μὲ ἄσκοπες ὑποχρεώσεις, προβαίνουν σὲ ὑπερβολικὲς ἐνέργειες, σὲ σημεῖο ποὺ νὰ μὴν μποροῦν νὰ κινοῦνται ἐλεύθερα κάτω ἀπὸ τέτοιο βάρος ὑποχρεώσεων; Ἐπειδὴ δὲν γνωρίζουν τὸ ἕνα πρᾶγμα, «οὗ ἐστι χρεία».

Γιὰ νὰ βοηθήσει ὁ Κύριος τὸν ἄνθρωπο νὰ μαζέψει τὸν διασκορπισμένο νοῦ του, νὰ θεραπεύσει τὴ διχασμένη καρδιά του καὶ νὰ συγκροτήσει τὴν ἀνεξέλεγκτη δύναμή του, ἀποκάλυψε τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ στόχο ποὺ εἶναι ἀπαραίτητος. Η Βασιλεία του Θεού. Πόσο ἄσκοπη εἶναι ἀλήθεια ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀγωνίζεται νὰ ἐπιτύχει διάφορους στόχους! Πόσο ἀναίσθητη εἶναι ἡ διχασμένη καρδιά! Πόσο ἀδύναμη εἶναι ἡ θέληση, ὅταν ἡ δύναμή της κατακερματίζεται!

Ἑνός ἐστι χρεία. Μόνο ἕνα πρᾶγμα μᾶς χρειάζεται. Η Βασιλεία του Θεού. Ὁ Χριστὸς προσπάθησε νὰ στρέψει τὰ μάτια καὶ τὴν προσοχὴ ὅλων τῶν ἀνθρώπων πρὸς αὐτὸν τὸν προορισμό. Ὅποιος σκέφτεται ἔτσι, ἔχει ἕνα μόνο στόχο. Τὸν Θεό. Ἕνα αἴσθημα. Τὴν ἀγάπη. Μία νοσταλγία. Νὰ πλησιάσει τὸν Θεό. Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔφτασε σ’ αὐτὸ τὸ μέτρο. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔχει γίνει σὰν τὸ φακὸ ποὺ συγκεντρώνει τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, γιὰ νὰ δημιουργήσει φωτιά.

Τὰ λόγια ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς στὴ Μάρθα, «Μάρθα, Μάρθα, μεριμνᾶς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά, ἑνὸς δέ ἐστι χρεία» (Λουκ. ι΄, 41- 42), ἦταν στὴν πραγματικότητα ἕνας ἔλεγχος, μία προειδοποίηση στὸν κόσμο ὁλόκληρο. Κι αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ ἔχουμε πραγματική ανάγκη εἶναι η Βασιλεία του Θεού (Ματθ. στ΄, 33). Γιὰ ὅλα ὅσα εἶπε καὶ ἔκανε ὁ Κύριος, εἶχε στὸν νοῦ του τὸν στόχο αὐτό. Ἐκεῖ εἶχε συγκεντρωθεῖ ὅλη ἡ φλόγα, ποὺ φωτίζει τοὺς ταξιδιῶτες ἐκείνους ποὺ περιφέρονται γύρω ἀπὸ τὶς χαράδρες καὶ τοὺς ἀνεμοστρόβιλους τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς.

Ὅλα ὅσα κάνει ὁ Ὕψιστος εἶναι ἀπαραίτητα. Τὰ πάντα γίνονται μ᾽ αὐτὸν τὸν ὕψιστο, τὸ μοναδικὸ στόχο. Ὅλα εἶναι ἀπαραίτητα, τόσο τὰ λόγια ποὺ λέει ὅσο καὶ τὰ ἔργα ποὺ κάνει. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας ἀργὸς λόγος οὔτε ἕνα ἀχρείαστο ἔργο. Καὶ πόσο καρποφόρα ἦταν τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα Του! Πόσα ἑκατομμύρια φορὲς ἔχει καρποφορήσει κάθε λόγος καὶ κάθε Του πράξη ὣς τὶς μέρες μας ! Πόσο γλυκός, εὐωδιαστὸς καὶ ζωογόνος εἶναι ὁ καρπὸς αὐτός !

Γιατὶ ὁ Κύριος δέν μετέτρεψε τὶς πέτρες σὲ ψωμιά, ὅταν τοῦ τὸ ζήτησε ὁ σατανᾶς; Σὲ δύο μεταγενέστερες περιπτώσεις, ὅταν γύρω Του ὑπῆρχε ἕνα πεινασμένο πλῆθος, πολλαπλασίασε τὸ λίγο ψωμὶ σὲ μία τεράστια ποσότητα, ὥστε μετὰ τὴ διατροφὴ τοῦ πλήθους, περίσσεψε περισσότερο ψωμὶ ἀπ᾽ ὅσο ἦταν ἀρχικά. Τὸ πρῶτο θαῦμα ὅμως (ἡ μετατροπὴ τῶν λίθων σὲ ψωμὶ) ἦταν κάτι ἀδόκιμο, ἀνάρμοστο, ἄτοπο. Τὸ δεύτερο θαῦμα (ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἄρτων) ἦταν κατάλληλο, ἀπαραίτητο καὶ ταιριαστό.

Γιατὶ ὁ Κύριος δὲν ἔδωσε «σημεῖον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» στοὺς Φαρισαίους, ὅταν Τοῦ τὸ ζήτησαν; Δὲν ἔδωσε τέτοια σημεῖα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σὲ ἀμέτρητες περιπτώσεις, ὅπως σὲ θαύματα-θεραπεῖες ἄρρωστων, λεπρῶν, δαιμονισμένων, δὲν ἀνέστησε νεκρούς; Κάθε σημεῖο ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στοὺς φθονεροὺς Φαρισαίους ὅμως θὰ ἦταν ἀνάρμοστο, ἀκατάλληλο καὶ ὑπερβολικό, ἐνῷ σὲ ἄλλες περιπτώσεις θὰ ἦταν κατάλληλο, ἀπαραίτητο καὶ ταιριαστό.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ομιλίες Δ´ – Κυριακοδρόμιο
Εκδ. Πέτρου Μπότση, 2012

Στην προσευχή σημασία έχει η ένταση Παρασκευή Σπυρίδου

 

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Στην προσευχή σημασία έχει η ένταση

Σημασία στην προσευχή έχει όχι η χρονική διάρκεια αλλά η ένταση.

Να προσεύχεσθε έστω και πέντε λεπτά, αλλά δοσμένα στον Θεό με αγάπη και λαχτάρα. Μπορεί ένας μια νύκτα ολόκληρη να προσεύχεται κι ο άλλος μονάχα πέντε λεπτά, κι αυτή η προσευχή των πέντε λεπτών να είναι ανώτερη.

Μυστήριο είναι αυτό βέβαια, αλλά έτσι είναι.

Ακούστε με, παιδιά μου, να σας πω ένα παράδειγμα.

Ένας μοναχός εβάδιζε στην έρημο κι εκεί απάντησε έναν άλλο μοναχό. Χαιρετίσθηκαν.

-Από που έρχεσαι; του λέει.
-Από το χωριό τάδε.
-Πως περνάτε εκεί πέρα;
-Έχομε φοβερή ανομβρία. Έχομε στενοχώρια.
-Ε, και τι κάνετε; Προσευχηθήκατε;
-Ναι.
-Έβρεξε;
-Δεν έβρεξε…
-Φαίνεται, λέει, δεν προσευχηθήκατε εκτενώς. Ας κάνομε και μια προσευχούλα εδώ στον Θεό να βοηθήσει.

Κι όπως ήταν εκεί, άρχισαν να προσεύχονται.

Αμέσως ήλθε ένα μικρό σύννεφο που μεγάλωσε, μαύρισε, κατέβηκε κάτω, και να! Έριξε πολλή βροχή. Τι έγινε εδώ; Έγινε εκτενής προσευχή. Λίγη προσευχή εκάνανε κι έβρεξε. Αλλά σημασία είχε η ένταση.

«Εμπόνως και εντόνως», που λέει ο άγιος Μακάριος.

Ο άγιος Μακάριος προσευχόταν εκτενώς εξ όλης ψυχής και εξ όλης καρδίας και εξ όλης διανοίας. Είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στη λατρεία. Στην προσευχή του μπορεί έτσι να σήκωνε το χέρι του και να έμενε ξερό από την υπερένταση.

Το ίδιο και αυτός που κάνει μια κατάρα και σηκώνει το χέρι εναντίον κάποιου μπορεί να μεταδώσει το κακό.

Κάποιος μου είπε:
-Θέλομε να μας βάλεις στην προσευχή σου.

Του απάντησα:
-Θα προσευχηθώ με την καρδιά μου, με ταπείνωση στον Κύριο. Θα προσευχηθώ «συνετώς».

Λέει:
-Τι θα πει «συνετώς»;
-Δηλαδή προσευχή ενσυνείδητη, με συγκεντρωμένο το νου. Να! Μια φορά είχε μαζευτεί κόσμος σε μια πλατεία και ζητούσαν τον προφήτη Δαυίδ να τους μιλήσει, γιατί είχε συμβεί κάποιο γεγονός σπουδαίο κι όλος ο κόσμος εφώναζε. Και εβγήκε ο Προφήτης και τους λέγει:

«Ψάλατε τω Θεώ ημών, ψάλατε
ψάλατε τω Βασιλεί ημών, ψάλατε
ότι Βασιλεύς πάσης της γης ο Θεός
ψάλατε συνετώς».

Ευχαριστήθηκε και μου είπε:
-Που βρίσκεται στην Αγία Γραφή, να πάω να το βρω; Ποιος ψαλμός είναι;

-Νομίζω, του λέω, ότι αρχίζει έτσι:
«Πάντα τα έθνη κροτήσατε χείρας,
αλαλάξατε τω Θεώ εν φωνή αγαλλιάσεως…».

«Βίος και Λόγοι»
Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου
Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανιά, 2015, σελ. 299-301

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό Παρασκευή Σπυρίδου

 

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό

Κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό

Έχεις ποτέ σκεφτεί ότι όλα που αφορούν εσένα, αφορούν και Εμένα; Διότι αυτά που αφορούν εσένα αφορούν την κόρη του οφθαλμού Μου; Είσαι πολύτιμη στα μάτια Μου και σε έχω αγαπήσει, για αυτό είναι ιδιαίτερη χαρά για Μένα να σε εκπαιδεύσω. Όταν οι πειρασμοί έρχονται επάνω σου και ο πολέμιος, σαν το ποτάμι, θέλω να ξέρεις ότι, Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι η αδυναμία σου έχει ανάγκη από τη δύναμη Μου, και η ασφάλεια σου βρίσκεται στο να Με αφήσεις να σε προστατεύω. Θέλω να ξέρεις ότι, όταν βρίσκεσαι σε δύσκολες συνθήκες, μεταξύ των ανθρώπων που δεν σε καταλαβαίνουν, δεν λογαριάζουν αυτά που σου είναι ευάρεστα, και σε απομακρύνουν Από Μένα ήταν αυτό. Είμαι ο Θεός σου, οι περιστάσεις τις ζωής είναι στα χέρια μου, δεν βρέθηκες τυχαία στη θέση σου, είναι ακριβώς η θέση που σου έχω ορίσει. Δε Με παρακαλούσες να σου μάθω την ταπείνωση;

Και να, σε έβαλα σ’ αυτό ακριβώς το περιβάλλον, στο σχολείο όπου διδάσκουν αυτό το μάθημα. Το περιβάλλον σου, και αυτοί που ζουν γύρω σου, μόνο εκτελούν το θέλημά Μου. Έχει οικονομικές δυσκολίες και μόλις τα βγάζεις πέρα, να ξέρεις ότι, Από Μένα ήταν αυτό.

Θέλω να ξέρεις ότι Εγώ διαθέτω τα χρήματα σου και να καταφεύγεις σε μένα, και να γνωρίζεις ότι εξαρτάσαι από Μένα. Θέλω να ξέρεις ότι τα αποθέματά Μου είναι ανεξάντλητα, και να βεβαιωθείς ότι είμαι πιστός στις υποσχέσεις Μου. Να μη συμβεί ποτέ να σου πουν την ανάγκη σου «Μην πιστεύεις στον Κύριο και Θεό σου».

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό…

Έχεις περάσει ποτέ νύχτα μέσα στη θλίψη; Είσαι χωρισμένος από τους συγγενείς σου, τους ανθρώπους που αγαπάς; Σου το επέτρεψα για να στραφείς σε Μένα, και σε Μένα να βρεις την αιώνια παρηγοριά και ανακούφιση. Σε ξεγέλασε ο φίλος σου ή κάποιος που του είχες ανοίξει την καρδιά σου, Από Μένα ήταν αυτό.

Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή η απογοήτευση, για να μάθεις ότι ο καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος. Θέλω να τα φέρνεις όλα σε Μένα και όλα να Μου τα λες. Σε συκοφάντησε κάποιος, να το αφήσεις σ’ εμένα, σε Μένα να προσκολληθείς, σε Μένα η καταφυγή σου, για να κρυφτείς από την αντιλογία εθνών. Θα κάνω την δικαιοσύνη σου να λάμψει σαν το φως και την ζωή σου, σαν μέρα μεσημέρι. Καταστράφηκαν τα σχέδιά σου, λύγισε η ψυχή σου και είναι εξαντλημένη, Από Μένα ήταν αυτό.

Έκανες σχέδια και είχες δικούς σου σκοπούς Μου, τα έφερες να τα ευλογήσω. Αλλά Εγώ θέλω να αφήσεις σε Μένα, να κατευθύνω και να χειραγωγώ τις περιστάσεις της ζωής σου, διότι είσαι το ορφανό, και όχι ο πρωταγωνιστής. Σε βρήκαν απροσδόκητες αποτυχίες, και η απελπισία κατέλαβε την καρδιά σου, να ξέρεις, Από Μένα ήταν αυτό. Διότι μ’ αυτή την κούραση και το άγχος δοκιμάζω πόσο ισχυρή είναι η πίστη σου στις υποσχέσεις Μου και την παρρησία σου στη προσευχή για τους συγγενείς σου. Δεν ήσουν εσύ που εμπιστεύτηκες τις φροντίδες γι’ αυτούς στην προνοητική αγάπη Μου; Δεν είσαι συ που και τώρα τους αφήνεις στην προστασία της Πανάγνου Μητέρας Μου; Σε βρήκε σοβαρή ασθένεια, που μπορεί να γιατρευτεί ή είναι αθεράπευτη και σε κάρφωσε στο κρεβάτι σου, Από Μένα ήταν αυτό. Επειδή θέλω να Με γνωρίσεις πιο βαθιά, μέσω της σωματικής ασθένειας και να μην γογγύζεις γι’ αυτή την δοκιμασία που σου στέλνεται και να μην προσπαθείς να καταλάβεις τα σχέδια Μου, της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων με διάφορους τρόπους, αλλά αγόγγυστα και ταπεινά να σκύψεις το κεφάλι σου μπροστά στην αγαθότητά Μου. Ονειρευόσουν να κάνεις κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο για Μένα και αντί να το κάνεις έπεσες στο κρεβάτι του πόνου Από Μένα ήταν αυτό.

Διότι τότε θα ήσουν βυθισμένος στα δικά σου έργα, και Εγώ δεν θα μπορούσα να προσελκύσω τις σκέψεις σου σε Μένα, αλλά Εγώ θέλω να διδάσκω τις βαθύτατες σκέψεις και τα μαθήματα Μου, για να Με υπηρετείς. Θέλω να σε μάθω να συναισθάνεσαι πως είσαι τίποτα χωρίς Εμένα.

Μερικοί από τους καλύτερους υιούς Μου είναι αυτοί, οι οποίοι είναι αποκομμένοι από την δραστική ζωή, για να μάθουν να χειρίζονται το όπλο της αδιάλειπτης προσευχής. Κλήθηκες απροσδόκητα να αναλάβεις μία δύσκολη και υπεύθυνη θέση, στηριγμένη σε Μένα. Σου εμπιστεύομαι τις δυσκολίες αυτές, και γι’ αυτό θα σε ευλογήσει Κύριος ο Θεός σου σ’ όλα τα έργα σου, σ’ όλους τους δρόμους σου, σ’ όλα, Καθοδηγητής και Δάσκαλος σου θα είναι ο Κύριος σου. Την ημέρα αυτή, στα χέρια σου, τέκνο Μου έδωσα αυτό το δοχείο με το θείο μύρο, να το χρησιμοποιείς ελεύθερα. Να θυμάσαι πάντοτε ότι κάθε δυσκολία που θα συναντήσεις, κάθε προκλητική λέξη, κάθε διαβολή και κατάκριση, κάθε εμπόδιο στα έργα σου, που θα μπορούσε να προκαλέσει αγανάκτηση και απογοήτευση, κάθε φανέρωση της αδυναμίας και της ανικανότητας σου, θα χρίεται μ’ αυτό το έλαιο. Από Μένα ήταν αυτό.

Να θυμάσαι πως κάθε εμπόδιο είναι νουθεσία από τον Θεό, και γι’ αυτό να βάλεις στην καρδιά σου αυτόν τον λόγο, που σου έχω αποκαλύψει την ημέρα αυτή. Από Μένα ήταν αυτό. Να ξέρεις και να θυμάσαι – πάντα, όπου και να είσαι, ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα Όλα σου στάλθηκαν από Μένα, για την τελείωση της ψυχής σου, Όλα αυτά ήταν από μένα.

Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα

ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ Π. ΕΥΣΕΒΙΟΥ Συμβουλές σέ πνευματικά του παιδιά:

 

*Ἄν μάθουμε κάτι συγκλονιστικό, ἀτύχημα, θεομηνία, καταστροφή, ἀρρώστιες, ἐπιδημίες, πολέμους κλπ. ἄς κάνουμε γι’ αὐτά μιά προσευχή, π.χ. κάθε μέρα νά κάνουμε τήν παράκληση στήν Παναγία γιά κάτι συγκεκριμένο. Π.χ σήμερα γιά τήν Κύπρο, αὔριο γιά τήν Β.Ἥπειρο, μεθαύριο γιά κάποιους ἀρρώστους, κλπ.Ἄς φροντίζουμε ἀπό καιρό σέ καιρό νά μαθαίνουμε ἄν κάποιοι πατριῶτες εῑναι ἄρρωστοι πρό πάντων ἀπό τό ἐξωτερικό καί νά πηγαίνουμε νά τούς βλέπουμε. Δέν λέω κάθε μέρα, πράγμα ἀδύνατο, ἀλλά π.χ μία φορά/μήνα ἤ καί στούς δύο μῆνες καί νά ζητᾶτε ἀπό τό Θεό νά σᾶς δείχνει κάποιους δρόμους γιά νά κάνετε τό καλό. Καί ἄν ἀρχίσετε, δύσκολα θά μπορεῖτε νά διαλέξετε τί νά πρωτοκάνετε. Θά εἰδῆτε ὄμως πόση χαρά θά σᾶς δίνει αὐτό καί πόσο γεμάτη θά εἶναι ἡ ζωή σας.
 
*Φαντασθεῖτε τί θά ἦταν οἱ ὀρθόδοξοι ἐάν μέ τέτοιο ζῆλο ἀγωνίζονταν(σάν τούς αἱρετικούς) καί αὐτοί γιά νά γνωρίσουν τί θησαυρούς ἀληθείας, ζωῆς καί ὀρθοπραξίας κρύβει ἡ Ἐκκλησία μας, πού κέντρο της ἔχει τό ἱερό Εὐαγγέλιο καί ὅ,τι τό ἱερό Εὐαγγέλιο περιλαμβάνει μᾶς μεταδόθηκε ὡς ἱερά παράδοση προφορική, ὅπως ἦταν καί τό περιεχόμενο τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου προτοῦ γραφεῖ.
 
*Ἄν τέτοια ἀστάθεια (ὅπως ἔχει αὐτή ἡ μητέρα)  εἶχαν οἱ μητέρες τῶν ἁγίων, δέν θά εἴχαμε σήμερα οὔτε μάρτυρες οὔτε ἁγίους!

*Πραγματική μετάνοια εἶναι ἐκείνη, πού ἀποπτύει κανένας τό δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας μέ τήν ἴδια ἀηδία πού ἀποπτύει τό ὄποιο δηλητηριῶδες τρόφιμο ἤ ὄ,τι παρόμοιο. Καί τά τελευταῖα δέν τολμοῦμε νά τά ξαναπλησιάσουμε. Τήν ἁμαρτία ὄμως τήν ξαναπλησιάζουμε γιατί ἁπλούστατα δέν μετανοήσαμε βαθειά καί εἰλικρινά.
 
*Νά καθαρίζετε τήν καρδιά σας ἀπ’ ὄτι ἀκάθαρτο (μή πιάνετε ποτέ περιοδικά ἀνήθικα, μή παρακολουθεῖτε ἔργα ἄσεμνα κλπ). Ἡ ἀγάπη εἶναι καρπός καθαρῆς καρδιᾶς καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού κατοικεῖ σ’ αὐτήν. (Γαλάτας, ε΄στ΄22).
 
*Ἡ δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον κατοικεῖ σέ ψυχές πού καθαρίζουν τόν ἑαυτό τους ἀπό κάθε τι σαρκικό καί γήινο. Διαβάστε τό κεφ. 6 τῆς πρός Ρωμαίους ἐπιστολῆς καί 5ο κεφ. τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς στ΄ 13-26. Ἐπίσης διά μέσου τῶν Ἁγίων Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας καί πρό πάντων μέ τή Θ.Κοινωνία. Λέει ἡ σχετική εὐχή: ”ὧσπερ γενέσθαι τοῖς μεταλαμβάνουσιν εἰς νήψιν ψυχῆς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς Πνεύματος Ἁγίου Κοινωνίαν”.
 
*Ἡ Θεία Κοινωνία μᾶς κάνει μετόχους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ προσευχές σ’ Αὐτό. Στά διάφορα προσευχητάρια ὑπάρχουν καί σχετικές προσευχές γιά τό Ἄγιο Πνεῦμα. Ὅταν ὑπάρχουν στήν ψυχή οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἀναφέρονται στό Γαλάτας ε΄22 σημαίνει ὅτι ἔχουμε μέσα μας τό Ἄγιο Πνεῦμα. Καί ὅταν προσπαθοῦμε ν’ ἀποκτήσουμε αὐτές τίς ἀρετές, ἀνοίγουμε τό δρόμο γιά τήν εἴσοδο τοῦ Ἁγ. Πνεύματος μέσα μας. Ἡ κυρία εἴσοδος ὅμως τοῦ Ἁγ. Πνεύματος μέσα μας εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς.
 
Σ’ ἕνα πνευματικό παιδί του ἔγραψε τίς παρακάτω συμβουλές:
 
Δύσκολο πράγμα ὁ θυμός. Νά προσπαθεῖτε νά κόβετε τό θέλημά σας. Ἐκεῖ εἶναι ἡ ρίζα του. Ὅσο λιγώτερο ἐγωιστικοί εἴμαστε, τόσο λιγώτερο θά θυμώνουμε. Ταπεινωθεῖτε ἔναντι τοῦ Κυρίου. Ἀναφέρετε στόν Κύριο τά ἐλαττώματά σας καί τά πάθη σας. Μέ τόν τρόπο αὐτό ταπεινώνεται ἡ ψυχή. Ὅταν ταπεινωθεῖ ἡ ψυχή ἔρχεται ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σ’ αὐτήν.(ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἄλλος θαυμάσιος δρόμος γιά νά κατοικήσει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν ψυχή). Γαιτί ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς τήν προΰποθέτει. Ὅπου ταπείνωση ἐκεῖ καί ὁ Θεός. Προσπαθεῖστε σέ ὅ,τι διαβάζετε εἴτε στήν Ἁγία Γραφή εἴτε ἄλλα ἱερά βιβλία νά ἀναλύετε ἐκεῖ τί λέει γιά σᾶς εἰδικά γιά τίς προσωπικές σας ἀνάγκες, ὅπως ἐδῶ γιά τό ζήτημα τοῦ θυμοῦ.
 
Ἀγάπη γιά ὅλους θ’ ἀποκτήσετε:
α. ἄν τό σκέπτεστε αὐτό τακτικά
β. ἄν ποτίζετε τήν ψυχή σας μέ τό λόγο τοῦ Θεοῦ.
γ. ἄν προσεύχεσθε γιά ὅσους σᾶς ἀγαποῦν καί γιά ὅσους σᾶς λύπησαν καί γιά ὄσους σᾶς ἐχθρεύονται
δ. ἄν προσπαθεῖτε νά συγχωρεῖτε ὅλους ὅσους σἀς βλάπτουν ἤ κακολογοῦν.
ε. ἄν κάνετε τό καλό καί σέ ὅσους δέν νιώθετε συμπάθεια
στ ἄν ἀποφεύγετε τό κουτσομπολιό καί δέν βγάζετε στό φανερό τά ἐλαττώματα καί ὅτι κακό ἔκαναν οἱ ἄλλοι
ζ.  ἄν φροντίσετε νά θυσιάζετε τήν ἄνεσή σας καί ἄν ἀκόμη εἶσθε κατάκοπη.
η. ἄν μάθετε νά κάνετε εὐχαρίστως κάποιες θυσίες δικαιωμάτων σας ὅπως π.χ ἀνάπαυση, ὕπνος, ψυχαγωγία,         εὐχάριστη συνάντηση κλπ, γιά νά ἐξυπηρετήσετε κάποιον ὄχι εὐχάριστον ἄνθρωπον, ἴσως ἀπαιτητικόν, ἐγωιστήν ἤ ἀχάριστον
Νά ζητᾶτε τό δῶρο τῆς ἀγάπης ἀπό τόν Κύριον!

Περί ἄσκησης:

Ἄσκηση εἶναι ἡ ἐκούσια καί ὁλόψυχη ἀποδοχή ἐκ μέρους τοῦ ἀνθρώπου τῆς προσκλήσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ  ” εἰ τίς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι”.  Ἡ ἄσκηση ἀκολουθεῖ τήν ἀκόλουθη πορεία:

-ἄρνηση τοῦ ἱδίου θελήματος ( ἀφετηρία)

-ἀποδοχή τοῦ θείου θελήματος στή θέση τοῦ προηγουμένου

– τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ὡς συγκεκριμένης ἐκφράσεως τοῦ θελήματός του.

– κατάληξη στό νά θέλη ὁ ἄνθρωπος τό ” θέλειν” τοῦ Θεοῦ

-ἄρνηση αὐτόματα πιά τῆς φίλαυτης  ἡδονῆς καί ἀποδοχή τῆς ὁδύνης, πού συνεπάγεται ἡ ἰδιοποίηση τοῦ θείου θελήματος.

Αὐτό εἶναι ἄσκηση.

Περί πειρασμῶν καί θλίψεων:

Ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει νά βιάση τόν ἑαυτό του πολλές φορές καί ἀπό ραθυμία καί ἀμέλεια δέν προχωρεῖ  ἀποφασιστικά σέ μετάνοια καί ”βίου ἐπανόρθωσιν”, χρησιμοποιεῖ  ὁ Θεός τόν πόνο καί τόν πειρασμό γιά νά τόν ταρακουνήση λίγο καί νά τόν συνεφέρη. Ὅσοι ἀποδέχονται τό φάρμακο αὐτό μέ τήν καρδιά τους θεραπεύονται, ὅσοι δέν τό ἀποδέχονται ἑκούσια, ἄν ὁ Θεός διακρίνη στό βάθος τους καλή διάθεση, ἀλλά αἰχμαλωτισμένη ἀπό κάποια πάθη καί ἀδυναμίες, ἐξαναγκάζονται κατά κάποιο τρόπο θεϊκό καί ἀπερινόητο σέ θεραπεία, χωρίς νά βιάζεται ἡ ἐλευθερία τους.

Περί προσευχῆς:

– Ἡ προσευχή εἶναι ἐπικοινωνία τοῦ νοῦ μέ τό Θεό.

– Ἀγωνίσου νά κρατᾶς τό νοῦ σου τήν ὥρα τῆς προσευχῆς κουφό καί ἄλαλο. Ἕτσι θά μπορέσεις νά προσευχηθεῖς.

– Ἄν λαχταρᾶς νά προσευχηθεῖς ὅπως πρέπει, νά μήν πικραίνεις καμία ψυχή.  Ἀλλιῶς ἄδικα τρέχεις.

– Μήν προσεύχεσαι νά γίνουν τά δικά σου θελήματα,γιατί χωρίς ἄλλο δέ συμφωνοῦν μέ τοῦ Θεοῦ τό θέλημα. Νά προσεύχεσαι μᾶλλον καθώς διδάχτηκες λέγοντας ”γενηθήτω τό θέλημά σου ἐν ἐμοί” (Λουκ, κβ΄42).  Καί γιά κάθε πράγμα μέ τόν ἴδιο τρόπο νά ζητᾶς νά γίνεται τό δικό του θέλημα. Γιατί θέλει ὁ Θεός τό ἀγαθό κι αὐτό, πού συμφέρει στήν ψυχή σου. Ἐσύ ὁπωσδήποτε δέν τό ζητᾶς αὐτό.

-Μή λυπᾶσαι, ὅταν δέν παίρνεις ἀπό τό Θεό ἀμέσως ὄ,τι ζητᾶς. Γιατί θέλει νά σέ εὐεργετήσει ἀκόμα πιό πολύ, ἄν μένεις ἀφοσιωμένος σ’αὐτόν μέ

τήν ἐπίμονη προσευχή.

– Ἡ προσοχή εἶναι ὁ ἄγρυπνος φύλακας τῆς ψυχῆς, τό ἀκοίμητο μάτι της. Χωρίς αὐτήν εἶναι ἀδύνατο νά ἀποφύγει ὁ ἄνθρωπος τούς συνεχεῖς κινδύνους. Οἱ κίνδυνοι, πού συνδέονται μέ τήν πορεία τοῦ πιστοῦ, προέρχονται πρῶτα-πρῶτα ἀπό δική του ἐμ-παθῆ φύση. Κινοῦν τόν ἄνθρωπο σέ ἐκκρήξεις ὀργῆς ἐναντίον τῶν ὁμοίων του, τῶν ἁδελφῶν του. Πρέπει γι΄αὐτό νά βρίσκεται ὁ πνευματικός ἀγωνιστής σέ διαρκῆ ἑτοιμότητα καί νά προσέχει νά σβήνει τέτοιου εἴδους πυρκαϊές μέσα στήν ψυχή του. Αὐτό ὅμως σημαίνει πώς γιά περιπτώσεις, ὄπως π.χ. τοῦ θυμοῦ, πρέπει νά προσέχει πιό πολύ ὄχι τόσο τό θυμό ὅσο τήν πηγή του καί τήν βαθύτερη αἰτία, πού τόν προκαλεῖ, ὥστε νά χτυπηθεῖ στή ρίζα του τό πάθος.