Θρησκευτική Υμνολογία και Ελληνισμός!
.jpg)
Θρησκευτική Υμνολογία και Ελληνισμός!
Η συνέχεια των απαντήσεων σε ερωτήσεις που υποβλήθηκαν στην ιστοσελίδα μας για τις σχέσεις Ελληνισμού και Χριστιανισμού ή Ορθοδοξίας. Σήμερα διερευνάμε το θέμα των σχέσεων της Θρησκευτικής (εν προκειμένω Ορθόδοξης) Υμνολογίας με τον Ελληνισμό!..
.jpg)
Κύριε Σακκέτο,
………………
2)Έχετε ακούσει τους χαιρετισμούς προς την Παναγία μας. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα με πειράζει εκείνο το χαίρε φιλοσόφους ασόφους όταν το ακούω. Εάν αυτοί που έγραψαν τους χαιρετισμούς αναφέρονται στους δικούς μας φιλοσόφους φαίνεται ότι αγνοούν παντελώς τα λόγια που είπαν πολλοί πατέρες-ιστορικοί της εκκλησίας μας ή δεν έχουν διαβάσει Π.Δ και συγκεκριμένα το χωρίο της Σοφίας Σολομώντος 6,24 Πλήθος δε σοφών σωτηρία του κόσμου Στην Γ΄ στάση λοιπόν σε κάποιους από αυτούς ακούμε τα παρακάτω: Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα
χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα. Δηλαδή, τους απίστους φιλοσόφους τους αποδεικνύεις ασόφους και τους τεχνίτες του λόγου, που επίσης δεν πιστεύουν, τους φανερώνεις άμυαλους.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί. Δηλαδη, Χαίρε που μπροστά σου φαίνονται μωροί οι ικανότατοι συζητητές της φιλοσοφίας. Και μπροστά στην αλήθειά σου μαράθηκαν και ξεχάστηκαν οι μυθογράφοι ποιητές της αρχαιότητας. Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα. Δηλαδή
Οι αρχαίοι Αθηναίοι που είχαν μεγάλη επίδοση στο να υφαίνουν δίχτυα του λόγου, όπου πιάνονταν οι άνθρωποι τα είδανε από σένα να σχίζονται και να σπάζουν. Διότι συ είσαι η μητέρα της μόνης Αληθείας, δηλαδή του Χριστού. Και αντιθέτως συ είσαι που γεμίζεις με ψυχές νεοφωτίστων τα δίχτυα των αποστόλων. Ερωτώ. Αλήθεια όλα αυτά που είπαν οι φιλόσοφοι μας ήταν φαύλα, ανήθικα, ανόητα και χωρίς σοφία; Είπε ψέματα δηλαδή ο Άγιος Γρηγόριος όταν έγραφε ότι Νομίζω πως όλοι όσοι έχουν μυαλὸ στο κεφάλι τους θα συμφωνούσαν, ότι απὸ τα αγαθά των χριστιανών το πρώτο είναι η παιδεία. Όχι μόνο αυτὴ εδώ, η ευγενέστερη και δική μας ... αλλά και η έξω, εκείνη που οι περισσότεροι χριστιανοὶ λοιδορούν, ότι τάχα είναι βλαβερὴ και σφαλερή και απομακρύνει απὸ τον Θεό, αλλά κάνουν λάθος. H κριτική που τους ασκείται δεν προέρχεται απὸ μελέτη αλλά απὸ άγνοια η μεροληψία, ίσως ακόμη και απὸ κακή ποιμαντική ή ασκητική τακτική. Τι από όλα αυτά τα αρνητικά που αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος, είχε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που χρησιμοποιεί μια σχεδόν ολοκληρωτική απαξιωτική, ειρωνική φρασεολογία στα συγγράμματά του για τους αρχαίους έλληνες φιλόσοφους; Δεν έχανε ευκαιρία να καθυβρίζει την Αθήνα και τους Έλληνες με τον χειρότερο τρόπο π.χ
«Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες από των φιλοσόφων λαβόντες . Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ αυτών μάχης. Αν μάλιστα στα ενδότερα κοιτάξεις θα δεις τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν , αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών , τα πάντα ακαθαρσίες γεμάτα και ιχώρ και τα δόγματα πάντα σκωλήκων βρίθουν».Ήξερε πολύ καλά σε ποιους αναφερόταν. Mε πειράζει κ. Σακκέτο να διαβάζω έναν από τους κορυφαίους αγίους του χριστιανισμού, που σπούδασε μάλιστα ελληνική φιλοσοφία, να περιφρονεί σε τόσο μεγάλο βαθμό αυτούς τους ανθρώπους. Σίγουρα τους επαινεί και σε κάποια σημεία των συγγραμμάτων του, αλλά στα περισσότερα είναι δεικτικός απέναντι τους. Λάθη, παραλείψεις, αμαρτίες όλοι έχουν. Άλλο όμως κριτική που χρειάζεται και άλλο ολική απαξίωση.
Άσχετος ήταν ο Κλήμεντας Αλεξανδρείας όταν ισχυρίσθηκε ότι η φιλοσοφία είναι θεία δωρεὰ Ἕλλησι δεδομένη; ΄Ασχετος και ο Κύριλλος Αλεξανδρείας, που ερμηνεύοντας τους στίχους 33-36 από το ζ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην λέει τα εξής Πράγματι ο Χριστὸς επρόκειτο να παρατήσει την μητέρα των Ιουδαίων, την αχάριστη Ιερουσαλήμ, και να βαδίσει στους Έλληνες και να τους διδάξει. Καταλύτης για να ενωθεί η νέα πίστη με την προηγούμενη ελληνική παράδοση, υπήρξε η έμπρακτη έμφαση στην πνευματικὴ συγγένεια τις Καινής Διαθήκης με τον ελληνισμό ο διάλογος με τους Έλληνες, η έμφαση στην νίκη επάνω στον θάνατο, η επικέντρωση στην αναζήτηση του Θεού,και ιδίως στην γνώση Του ως ζωντανὴ πείρα της ένωσης μαζί Του; Είχε άγνοια ή μεροληπτική διάθεση ο στιχουργός των χαιρετισμών, αλλά και όλου του Ακάθιστου Ύμνου που κατά πολλούς ήταν ο Ρωμανός ο Μελωδός ,ο οποίος ειρήσθω εν παρώδω καταπολέμησε σφόδρα όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους; Δεν δίνουμε έτσι το δικαίωμα αγαπητέ σε κάποιους να υποστηρίζουν ότι ο Χριστιανισμός είναι ανθελληνικός με κάτι τέτοια που ακούμε και άλλα τόσα που διαβάζουμε; Ασχέτως εάν έχουν παχυλή άγνοια για τα τόσα πολλά που ενώνουν τον Ελληνισμό με το Χριστιανισμό στην προκειμένη περίπτωση που αναφέρομαι νομίζω ότι έχουν δίκιο. Ο χριστιανισμός δεν έχει ανάγκη να μειώσει άλλους για να φαίνεται αυτός. Δείχνει έτσι κόμπλεξ κατωτερότητος. Πως λοιπόν η Ελλαδική εκκλησία αφήνει τόσα χρόνια να προσβάλλονται πρόγονοί μας οι οποίοι προσπάθησαν να φτάσουν το Θεό και δεν παίρνει πρωτοβουλία να απαλειφθούν αυτοί οι στίχοι; Δεν είδα όλα αυτά τα χρόνια που με αξιώνει ο Θεός και ζω, καμία μα καμία ενόχληση από τον οποιονδήποτε άνθρωπο που αγαπάει την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, για αυτούς τους στίχους που υποδαυλίζουν έριδες.
χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα. Δηλαδή, τους απίστους φιλοσόφους τους αποδεικνύεις ασόφους και τους τεχνίτες του λόγου, που επίσης δεν πιστεύουν, τους φανερώνεις άμυαλους.
Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί
χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί. Δηλαδη, Χαίρε που μπροστά σου φαίνονται μωροί οι ικανότατοι συζητητές της φιλοσοφίας. Και μπροστά στην αλήθειά σου μαράθηκαν και ξεχάστηκαν οι μυθογράφοι ποιητές της αρχαιότητας. Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα. Δηλαδή
Οι αρχαίοι Αθηναίοι που είχαν μεγάλη επίδοση στο να υφαίνουν δίχτυα του λόγου, όπου πιάνονταν οι άνθρωποι τα είδανε από σένα να σχίζονται και να σπάζουν. Διότι συ είσαι η μητέρα της μόνης Αληθείας, δηλαδή του Χριστού. Και αντιθέτως συ είσαι που γεμίζεις με ψυχές νεοφωτίστων τα δίχτυα των αποστόλων. Ερωτώ. Αλήθεια όλα αυτά που είπαν οι φιλόσοφοι μας ήταν φαύλα, ανήθικα, ανόητα και χωρίς σοφία; Είπε ψέματα δηλαδή ο Άγιος Γρηγόριος όταν έγραφε ότι Νομίζω πως όλοι όσοι έχουν μυαλὸ στο κεφάλι τους θα συμφωνούσαν, ότι απὸ τα αγαθά των χριστιανών το πρώτο είναι η παιδεία. Όχι μόνο αυτὴ εδώ, η ευγενέστερη και δική μας ... αλλά και η έξω, εκείνη που οι περισσότεροι χριστιανοὶ λοιδορούν, ότι τάχα είναι βλαβερὴ και σφαλερή και απομακρύνει απὸ τον Θεό, αλλά κάνουν λάθος. H κριτική που τους ασκείται δεν προέρχεται απὸ μελέτη αλλά απὸ άγνοια η μεροληψία, ίσως ακόμη και απὸ κακή ποιμαντική ή ασκητική τακτική. Τι από όλα αυτά τα αρνητικά που αναφέρει ο Άγιος Γρηγόριος, είχε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που χρησιμοποιεί μια σχεδόν ολοκληρωτική απαξιωτική, ειρωνική φρασεολογία στα συγγράμματά του για τους αρχαίους έλληνες φιλόσοφους; Δεν έχανε ευκαιρία να καθυβρίζει την Αθήνα και τους Έλληνες με τον χειρότερο τρόπο π.χ
«Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες από των φιλοσόφων λαβόντες . Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ αυτών μάχης. Αν μάλιστα στα ενδότερα κοιτάξεις θα δεις τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν , αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών , τα πάντα ακαθαρσίες γεμάτα και ιχώρ και τα δόγματα πάντα σκωλήκων βρίθουν».Ήξερε πολύ καλά σε ποιους αναφερόταν. Mε πειράζει κ. Σακκέτο να διαβάζω έναν από τους κορυφαίους αγίους του χριστιανισμού, που σπούδασε μάλιστα ελληνική φιλοσοφία, να περιφρονεί σε τόσο μεγάλο βαθμό αυτούς τους ανθρώπους. Σίγουρα τους επαινεί και σε κάποια σημεία των συγγραμμάτων του, αλλά στα περισσότερα είναι δεικτικός απέναντι τους. Λάθη, παραλείψεις, αμαρτίες όλοι έχουν. Άλλο όμως κριτική που χρειάζεται και άλλο ολική απαξίωση.
Άσχετος ήταν ο Κλήμεντας Αλεξανδρείας όταν ισχυρίσθηκε ότι η φιλοσοφία είναι θεία δωρεὰ Ἕλλησι δεδομένη; ΄Ασχετος και ο Κύριλλος Αλεξανδρείας, που ερμηνεύοντας τους στίχους 33-36 από το ζ΄ κεφάλαιο του κατά Ιωάννην λέει τα εξής Πράγματι ο Χριστὸς επρόκειτο να παρατήσει την μητέρα των Ιουδαίων, την αχάριστη Ιερουσαλήμ, και να βαδίσει στους Έλληνες και να τους διδάξει. Καταλύτης για να ενωθεί η νέα πίστη με την προηγούμενη ελληνική παράδοση, υπήρξε η έμπρακτη έμφαση στην πνευματικὴ συγγένεια τις Καινής Διαθήκης με τον ελληνισμό ο διάλογος με τους Έλληνες, η έμφαση στην νίκη επάνω στον θάνατο, η επικέντρωση στην αναζήτηση του Θεού,και ιδίως στην γνώση Του ως ζωντανὴ πείρα της ένωσης μαζί Του; Είχε άγνοια ή μεροληπτική διάθεση ο στιχουργός των χαιρετισμών, αλλά και όλου του Ακάθιστου Ύμνου που κατά πολλούς ήταν ο Ρωμανός ο Μελωδός ,ο οποίος ειρήσθω εν παρώδω καταπολέμησε σφόδρα όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους; Δεν δίνουμε έτσι το δικαίωμα αγαπητέ σε κάποιους να υποστηρίζουν ότι ο Χριστιανισμός είναι ανθελληνικός με κάτι τέτοια που ακούμε και άλλα τόσα που διαβάζουμε; Ασχέτως εάν έχουν παχυλή άγνοια για τα τόσα πολλά που ενώνουν τον Ελληνισμό με το Χριστιανισμό στην προκειμένη περίπτωση που αναφέρομαι νομίζω ότι έχουν δίκιο. Ο χριστιανισμός δεν έχει ανάγκη να μειώσει άλλους για να φαίνεται αυτός. Δείχνει έτσι κόμπλεξ κατωτερότητος. Πως λοιπόν η Ελλαδική εκκλησία αφήνει τόσα χρόνια να προσβάλλονται πρόγονοί μας οι οποίοι προσπάθησαν να φτάσουν το Θεό και δεν παίρνει πρωτοβουλία να απαλειφθούν αυτοί οι στίχοι; Δεν είδα όλα αυτά τα χρόνια που με αξιώνει ο Θεός και ζω, καμία μα καμία ενόχληση από τον οποιονδήποτε άνθρωπο που αγαπάει την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, για αυτούς τους στίχους που υποδαυλίζουν έριδες.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αξιότιμε κύριε Μιλτιάδη Η…..,
Θα ξεκινήσω κάπως … ανορθόδοξα και θα πω ότι χαίρομαι που μέσα στους χιλιάδες τόμους της Ελληνικής Ορθόδοξης Υμνολογίας (και είναι ελληνική αφού είναι γραμμένη στα ελληνικά) βρήκατε όλες κι όλες επτακόσιες σαράντα επτά (αριθμός: 747) αρνητικές λέξεις, που στοχοποιούν την Ορθόδοξη Υμνολογία μας και την οποία επί χρόνια ολόκληρα αναμασούν και αναπαράγουν οι κάθε λογής πολέμιοι του Χριστιανισμού και εν προκειμένω της Ορθοδοξίας. Αν μέσα σ’ αυτές τις 747 λέξεις αφαιρέσουμε και όλες εκείνες που είναι εγκωμιαστικές για ορισμένους αγίους μας (όπως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος) τότε οι αρνητικές λέξεις λιγοστεύουν ακόμη περισσότερο!
Επειδή, όπως γνωρίζετε, δεν αρέσκομαι στις υπεκφυγές, απαντώ ευθέως:
Χθες δώσαμε εξήγηση τι σημαίνει ο όρος «Έλλην». Κι επειδή κάποιοι ενδέχεται να μη διάβασαν το άρθρο-απάντηση, να θυμίσουμε ότι ο όρος Έλλην ή Έλληνας, σύμφωνα με το Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας των Εκδόσεων «Πάπυρος», σημαίνει:
Έλλην:
1. Αυτός που κατάγεται από την Ελλάδα
2. Αυτός που κατοικεί μόνιμα σε αυτήν·
3. εκείνος που έχει ελληνική ιθαγένεια ή υπηκοότητα·
4. «ὁ ἐξ ἐθνῶν», ο Εθνικός, σε αντίθεση προς τους Ιουδαίους·
5. οπαδός τής αρχαίας ελληνικής θρησκείας, ειδωλολάτρης σε αντίθεση προς τους χριστιανούς·
6. (ως επίθ.) ο ελληνικός («ὁ ἕλλην λόγος», «ἑλληνίς φωνή»)·
7. (αρχ.) οἱ Ἕλληνες· οι ελληνίζοντες.
2. Αυτός που κατοικεί μόνιμα σε αυτήν·
3. εκείνος που έχει ελληνική ιθαγένεια ή υπηκοότητα·
4. «ὁ ἐξ ἐθνῶν», ο Εθνικός, σε αντίθεση προς τους Ιουδαίους·
5. οπαδός τής αρχαίας ελληνικής θρησκείας, ειδωλολάτρης σε αντίθεση προς τους χριστιανούς·
6. (ως επίθ.) ο ελληνικός («ὁ ἕλλην λόγος», «ἑλληνίς φωνή»)·
7. (αρχ.) οἱ Ἕλληνες· οι ελληνίζοντες.
Από όλα αυτά τα επικριτικά σχόλια που κάνετε με τις όντως καλοπροαίρετες αναφορές σας στην Ελληνική Ορθόδοξη Υμνολογία, όπως διαπιστώνετε και σεις ο ίδιος, η αναφορά στον όρο Έλλην ή Έλληνας, όπως εξηγήσαμε και χθες, δεν είναι βέβαιο αν αναφέρεται στους εκ φυλετικής καταγωγής Έλληνες, αλλά σε πολλές άλλες κατηγορίες ανθρώπων αν θυμηθούμε το βασικό εκείνο επιχείρημα ότι κατά την αλεξανδρινή ή ελληνιστική εποχή πας ο ομιλών την ελληνική γλώσσα εθεωρείτο ή ελέγετο «Έλλην»!!
Υπάρχει, δηλαδή, το ενδεχόμενο οι Πατέρες της Εκκλησίας να καταφέρονται, για παράδειγμα, εναντίον των ελληνιζόντων Ιουδαίων ή κάποιων άλλων χριστιανών «εξ εθνών» προερχομένων, οι οποίοι είχαν άλλους είδους θρησκευτικές ή φιλοσοφικές δοξασίες, κι εμείς να νομίζουμε ότι καταφέρονταν εναντίον των ημετέρων Ελλήνων (των ανθρώπων δηλαδή με ελληνική φυλετική προέλευση ή καταγωγή).
Ακόμη περισσότερο (για να έρθουμε και στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο) όταν οι Πατέρες αυτοί ήσαν ελληνικής καταγωγής!.. Οι άνθρωποι αυτοί διαφωνούσαν, επέπλητταν, στηλίτευαν, κατηγορούσαν –αν θέλετε- ακόμη και Έλληνες στην καταγωγή, όχι για τη φυλετική τους προέλευση (αν είναι δυνατόν ένας Έλληνας να υβρίζει έναν άλλον Έλληνα για το γένος και τη φυλή του!), αλλά για τις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές δοξασίες τους, όπως ακριβώς γίνεται και σήμερα!!
Μπείτε, για παράδειγμα, μέσα στο διαδίκτυο να δείτε πόσες ύβρεις, ακόμη και απειλές (χρησιμοποιώ τους πιο κομψούς όρους) εξαπολύουν ορισμένοι οπαδοί της παλιάς θρησκείας όχι εναντίον αλλοφύλων, αλλά εναντίον ομοφύλων Ελλήνων, μόνο και μόνο διότι οι θρησκευτικές δοξασίες τους είναι χριστιανικές ή ορθόδοξες και όχι της παλιάς λατρείας των αρχαίων Ελλήνων, που οι ίδιοι οι αρχαίοι πρόγονοί μας οδηγήθηκαν στον μονοθεϊσμό και στη συνέχεια στον χριστιανισμό!
ΓΙΑ να επανέλθουμε, λοιπόν, στο θέμα της Ορθόδοξης Υμνολογίας, για την οποίαν χιλιάδες εγκωμιαστικοί τόμοι βιβλίων έχουν γραφτεί, με πρώτον και καλύτερο τον Ρωμανό τον Μελωδό, που ο Σίμων Καράς με δικές του έρευνες απέδειξε ότι ήταν ελληνικής καταγωγής (!), θα ήταν άδικο να λέμε ότι … καταφέρεται στους εκ φυλής Έλληνες και όχι σε κάποιους, που λέγονται για διάφορους λόγους ή αιτίες «Έλληνες» λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων ή άλλων φιλοσοφικών αντιλήψεων.
Επειδή, όμως, πολύ μελάνη έχει χυθεί για την Ιερά Σύνοψη, αλλά και για τους «Χαιρετισμούς», όπου περιλαμβάνονται αρκετά χωρία που δημιουργούν προβληματισμούς, θα έλθω σε ένα πιο συγκεκριμένο, που έχει να κάνει με τους Αθηναίους και λέει:
«Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα,
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα».
«Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα,
χαίρε, των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα».
Ας δούμε, λοιπόν, τι σημαίνει η λέξη πλοκή, σύμφωνα με το Μέγα Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας του Παπύρου:
«πλοκή
η, ΝΑ· 1. πλέξιμο· 2. (μτφ.) τρόπος με τον οποίο διαρθρώνονται και συνδέονται γεγονότα και επεισόδια λογοτεχνικού κειμένου, τραγωδίας ή δράματος, το δέσιμο τού μύθου, η εξέλιξη τής δράσης· || (νεοελλ.) (βυζ. μουσ.) κανόνας μελοποιίας που συνίσταται στην κατασκευή μουσικής γραμμής με υπερβατή ανάβαση ή κατάβαση· || (αρχ.) 1. καθετί που κατασκευάζεται με ύφανση, ύφασμα· 2. βρόχος· 3. ιστολογική κατασκευή· 4. (για ρητορικά σχήματα) δομή («τὰς τῶν σχηματισμῶν πλοκάς», Θουκ.)· 5. (για γεγονότα, καταστάσεις, περιστάσεις) εξύφανση· 6. (σχετικά με λόγο) περίπλοκη, ασαφής φράση· 7. (σχετικά με συλλογισμό) διατύπωση, σύνδεση· 8. (μουσ.) αρμονία· 9. (εκκλ.) στεφάνι με το οποίο στόλιζαν οι ειδωλολάτρες τα αγάλματα τών θεών· 10. στεφάνι που όταν φοριόταν σε επίσημα γεύματα ήταν δείγμα θηλυπρέπειας· 11. (για φίδι) σπείρα· 12. ράβδωση, λωρίδα πάνω στο δέρμα τής ζέβρας· 13. σύνδεσμος, ένωση· 14. εναγκαλισμός, περίπτυξη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται στην ετεροιωμένη βαθμίδα πλοκ- τής ρίζας τού ρ. πλέκω*].»
η, ΝΑ· 1. πλέξιμο· 2. (μτφ.) τρόπος με τον οποίο διαρθρώνονται και συνδέονται γεγονότα και επεισόδια λογοτεχνικού κειμένου, τραγωδίας ή δράματος, το δέσιμο τού μύθου, η εξέλιξη τής δράσης· || (νεοελλ.) (βυζ. μουσ.) κανόνας μελοποιίας που συνίσταται στην κατασκευή μουσικής γραμμής με υπερβατή ανάβαση ή κατάβαση· || (αρχ.) 1. καθετί που κατασκευάζεται με ύφανση, ύφασμα· 2. βρόχος· 3. ιστολογική κατασκευή· 4. (για ρητορικά σχήματα) δομή («τὰς τῶν σχηματισμῶν πλοκάς», Θουκ.)· 5. (για γεγονότα, καταστάσεις, περιστάσεις) εξύφανση· 6. (σχετικά με λόγο) περίπλοκη, ασαφής φράση· 7. (σχετικά με συλλογισμό) διατύπωση, σύνδεση· 8. (μουσ.) αρμονία· 9. (εκκλ.) στεφάνι με το οποίο στόλιζαν οι ειδωλολάτρες τα αγάλματα τών θεών· 10. στεφάνι που όταν φοριόταν σε επίσημα γεύματα ήταν δείγμα θηλυπρέπειας· 11. (για φίδι) σπείρα· 12. ράβδωση, λωρίδα πάνω στο δέρμα τής ζέβρας· 13. σύνδεσμος, ένωση· 14. εναγκαλισμός, περίπτυξη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. ανάγεται στην ετεροιωμένη βαθμίδα πλοκ- τής ρίζας τού ρ. πλέκω*].»
Επειδή, όμως, η σημερινή έννοια του όρου πλοκή, έχει να κάνει μ’ αυτό που συνήθως λέμε «διαπλοκή», ας δούμε τι σημαίνει η λέξη, πάντα κατά το προαναφερθέν Λεξικό:
«διαπλοκή
η (Α διαπλοκή) [διαπλέκω]· σύνδεση με πλέξιμο, σύνθεση με πλοκή· || (αρχ.) 1. πλοκή· 2. (σε πληθ.) λοξοδρομίες.»
η (Α διαπλοκή) [διαπλέκω]· σύνδεση με πλέξιμο, σύνθεση με πλοκή· || (αρχ.) 1. πλοκή· 2. (σε πληθ.) λοξοδρομίες.»
Λοξοδρομίες, λοιπόν!... Άρα, ο Υμνολόγος κατηγορεί ορισμένους και όχι συλλήβδην όλους τους Αθηναίους, για τις λοξοδρομίες, όπως ακριβώς κάνουν όλοι οι Έλληνες σήμερα που κατηγορούν κάθε είδος διαπλοκής!!!
Μήπως, λοιπόν, πρέπει να αναθεωρήσουμε κι εμείς κάποια πράγματα και να μην είμαστε τόσο κατηγορηματικοί σε ό,τι μας λένε κάποιοι ή που εμείς λάθος κατανοήσαμε;
Ας έλθουμε τώρα στη φράση: «Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα».
Η φράση αυτή έχει την έννοια ότι ένας θεός ή μία θεά (τουλάχιστον αυτή η αντίληψη επικρατεί και στους αρχαίους Έλληνες) κατά κανόνα είναι πιο σοφός ή πιο σοφή από κάθε θνητό. Και δεν νομίζω ότι όποιος πιστεύει σε θεό ή σε θεούς θα ισχυριστεί το αντίθετο. Ακόμη περισσότερο όταν η φράση αυτή δεν απευθύνεται σε σοφούς, αλλά σε φιλοσόφους (φίλους της σοφίας)
Δηλαδή, για να γίνουμε πιο κατανοητοί, η φράση αυτή δεν μειώνει τους αρχαίους σοφούς , αλλά θέλει να δείξει ότι μπροστά σε ένα θεό ή μια θεά (εν προκειμένω η Παναγία) το υπερνέφελο ή ουράνιο αυτό άτομο θεωρείται πιο σοφό από τους κοινούς θνητούς.
Δηλαδή, για να γίνουμε πιο κατανοητοί, η φράση αυτή δεν μειώνει τους αρχαίους σοφούς , αλλά θέλει να δείξει ότι μπροστά σε ένα θεό ή μια θεά (εν προκειμένω η Παναγία) το υπερνέφελο ή ουράνιο αυτό άτομο θεωρείται πιο σοφό από τους κοινούς θνητούς.
Για να μην κουράσουμε άλλο τους αναγνώστες, δεν θα ήθελα να επανέλθω σε άλλους Πατέρες της Εκκλησίας και Εκκλησιαστικούς Συγγραφείς, που είχαν υπέρμετρο ζήλο για τον Ελληνισμό (π.χ. Κλήμης ο Αλεξανδρέας κ.α.) διότι επαναλαμβάνω εκείνα τα οποία εν πολλοίς έχω γράψει μέσα στο βιβλίο μου: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», αλλά και σε ένα πλήθος άλλων βιβλίων, όπως είναι: «Ελληνικός Χριστιανισμός», «Χριστιανικός Ελληνισμός», «Οι Έλληνες της Βίβλου» (3 τόμοι) και άλλα.
Θα πω, όμως, κάτι που πιστεύω ότι θα με βρείτε σύμφωνο, όπως και όλοι όσοι έχουν προβληματισμούς για την Ελληνική Χριστιανική Υμνολογία:
Πολλές φορές σε τηλεοπτικές εκπομπές μου, αλλά και σε άρθρα μου, είχα θέσει το ζήτημα αυτό και καλούσα τους Ιερωμένους της Ελλάδος να κάνουν μία Σύνοδο και να αφαιρέσουν από την Υμνολογία μας όλα εκείνα τα στοιχεία, που κατά την άποψη πολλών μειώνουν ή προσβάλλουν το εθνικό μας φρόνημα.
Και για να μη προβάλλω συνεχώς τα δικά μου βιβλία, συνιστώ σε όλους τους Έλληνες να διαβάσουν το βιβλίο του (αείμνηστου πλέον) φίλου μου, Διονύση Γ. Χιώνη: «Η αποκάθαρση του Χριστιανισμού από τα εβραϊκά στοιχεία», που μιλάει ακριβώς για το ίδιο θέμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου